Ośrodek Wysokie Tatry składa się z trzech ośrodków: Tatrzańska Łomnica, Strbskie Pleso i Smokowce, ten trzeci nie znajduje się w naszym centrum zainteresowania w związku z czym nie będziemy się do niego odnosić. Ośrodek pod Łomnica oferuje nam cztery wyciągi krzesełkowe i dwie gondole, z tym że jedna nie może nam służyć za środek transportu do upragnionej linii, gdyż prowadzi na szczyt Łomnicy (2634m n.p.m.). Skąd zjazd co prawda możliwy, ale bardzo niebezpieczny i nie jest udostępniony dla chętnych.
Ośrodek Wysokie Tatry składa się z trzech ośrodków: Tatrzańska Łomnica, Strbskie Pleso i Smokowce, ten trzeci nie znajduje się w naszym centrum zainteresowania w związku z czym nie będziemy się do niego odnosić. Ośrodek pod Łomnica oferuje nam cztery wyciągi krzesełkowe i dwie gondole, z tym że jedna nie może nam służyć za środek transportu do upragnionej linii, gdyż prowadzi na szczyt Łomnicy (2634m n.p.m.). Skąd zjazd co prawda możliwy, ale bardzo niebezpieczny i nie jest udostępniony dla chętnych. Górna stacja może służyć jedynie jako punkt widokowy (a widok jest naprawdę niesamowity).
Łączna długość tras narciarskich to prawie 18 km. Dostępne z wyciągów przewyższenie to ponad 1300 metrów, co na nasze warunki jest bardzo dobrym wynikiem, jednak do naszych celów najlepiej nadaje się górna część ośrodka. Gdzie koło dwu osobowego krzesła wyznaczono freeride zonę na Francuskiej Muldzie.
Na pierwszy rzut najlepiej wykorzystać ogromne pole śnieżne położone po prawej stronie trasy narciarskiej z Łomnickiego Sedla. Z samej góry trawersujemy między płotkami lawinowymi skąd możemy zaczynać kreślić swoje linie. Pole śnieżne jest na końcu ograniczone szerokim żlebem. Niestety przeważnie do południa po opadzie jest już całe zjeżdżone.
Drugą najczęstszą opcją są zjazdy pod podporami mniej więcej w połowie zjazdu można znaleźć parę żlebów, nie są specjalnie długie ani zbyt strome ale jest tu parę skałek które mogą nam służyć do efektownych dropów. Poza tym, z pod podpór prowadzi jeszcze parę bardzo stromych i wąskich żlebików, niektóre są popodcinane i trzeba wykonać nieraz sporego dropa aby je pokonać. Zanim się na nie porwiemy należy z dołu dobrze je obadać.
Jedną z najciekawszych linii jest zjazd żlebem, który położony jest za górną stacją krzesła. Stąd musimy podreptać parę minut w górę. Do żlebu można wskoczyć z paro metrowych dropów lub podejść kawałek wyżej, gdzie „wjazd” jest dużo łagodniejszy. Mniej w więcej w połowie jego długości po prawej stronie zaczyna się pole śnieżne, którym możemy zjechać niżej lub dalej kontynuować zjazd żlebem. Po wyjeździe z żlebu musimy kierować się w prawo by doliną Łomnicką dojechać z powrotem pod dolną stację krzesła. Kiedy wszystkie opcje w okolicy są już przejeżdżony a my mamy ochotę na większą przygodę swoje kroki powinniśmy skierować w stronę Filmarskiego Żlebu. Znajduje się on po przeciwnej stronie niż żleb przed chwilą opisany i opada w stronę Małej Studennej Doliny. Jest to zjazd wymagający i dla osób obytych w górach. Po zjechaniu żlebem mamy parę opcji, albo potraktujemy to jak wstęp do dłuższego wypadu i podejdziemy do Chaty Terego, gdzie możemy przespać się i na następny dzień eksplorować okolicę Doliny Pięciu Stawów Spiskich. Tam znajduje się jedna z stref „skialp” czyli dopuszczonej do turystyki narciarskiej części Słowackich Tatr, o której szerzej napiszemy wkrótce. Z doliny możemy też wydostać się zielonym szlakiem i albo zjechać do Hrebienioka skąd trasą narciarską pojechać dalej do Smokowców. Z których komunikacja publiczną (busem lub kolejką) możemy wrócić do Tatrzańskiej Łomnicy. Albo czerwonym szlakiem odbić w prawo i podjeść w kierunku Skalnatego Plesa.
Strbskie Pleso jest położone około 20 km na zachód od Łomnicy i można tam dojechać albo samochodem albo kolejką wąsko torową wijąca się malowniczo w górach. W tym ośrodku mamy co prawda do dyspozycji mniejsze przewyższenie, „zaledwie” 432 m, jednak całą tą wysokość możemy wykorzystać do działań poza trasowych. Do dyspozycji mamy 3 wyciągi krzesełkowe i parę orczyków. W Strbskim Plesie najciekawsze linie są dostępne z cztero osobowej kanapy „Solisko Ekspres”, ma ona największe przewyższenie. Konfiguracja terenu jest trochę podobna do górnej partii Łomnicy. Po prawej mamy żleby a po lewej szerokie pola śnieżne. Jadąc krzesłem z dołu, jak tylko wyjedziemy z lasu naszym oczom ukażą się najpierw dwa pola śnieżne a potem cały system żlebów, skałek i grzęd które można rozjeżdżać. Teren ten jest wprost niesamowicie zróżnicowany i może dostarczyć masę frajdy. Poduchy śnieżne, dropy z skałek i skał, przejazdy żlebami i grzędami. Żleby w okolicy górnej stacji są dosyć długie im bardziej w dół tym, mniejsze. Generalnie cały ten obszar jest dosyć stromy i może służyć jako „poligon” do ćwiczeń przed wyruszeniem w większe góry. Żleby i pola śnieżne do pierwszej podpory znajdującej się na grani są mniej strome i pozwalają na szybsza jazdę.
W dalszym ciągu ścianka robi się znacznie stromsza i żleby w jej ciągu robią się naprawdę wymagające, kąt nachylenia ponad 45 stopni zdarza się często, zwłaszcza w górnych częściach. Na dole trzeba się kierować w prawo i po śladach dotrzeć do szlaku który prowadzi nas przez las wprost do dolnej stacji kolejki.
Poza żlebami po drugiej stronie są jeszcze pola śnieżne koło wyciągu „Furkotka” możemy z nich korzystać wracając do wyciągu lub zjechać całkiem na dół kawałek przez las do czerwonego szlaku i nim wrócić do Strbskiego Plesa. Najciekawsza linia w ośrodku wymaga godzinnego podejścia na Przednie Solisko, za którym otwiera nam się długi i konkretnie nastromiony żleb, którym można zjechać do Młynnickiej Doliny i dalej szlakiem przez las do z powrotem do ośrodka. Ten przejazd jest częścią strefy „skialp”.
W ostatnich latach w Słowackich Wysokich Tatrach wiele się zmieniło, z cichych miejscowości, w których były właściwie tylko wyciągi, zmieniają się w tętniące życiem ośrodki narciarskie z bogatą oferta apres ski. Jednak najważniejsze jest to że dzięki nowoczesnej infrastrukturze wyciągowej mamy łatwy dostęp do wysokich gór o alpejskim charakterze.
*Uwaga, zdjęcia z zaznaczonymi możliwościami jazdy poza trasowej, mają charakter jedynie orientacyjny, każdy powinien dobierać tor jazdy zgodnie z swoimi możliwościami i panującymi warunkami.
Więcej informacji:
www.vt.sk
Opracowanie:
Jan Olszyński
Zdjęcia:
Jan Olszyńsk, Vt.sk
